Błąd w kodzie systemu e-commerce może kosztować 250 tysięcy złotych. Przypadkowy wyciek danych osobowych klientów – karę UODO do 150 tysięcy złotych plus koszty postępowania. Nieumyślne naruszenie licencji open source – roszczenie o 120 tysięcy złotych. Każdy z tych scenariuszy zdarza się w polskiej branży IT częściej, niż mogłoby się wydawać. Według raportu Kaspersky, 68% firm IT doświadczyło incydentu bezpieczeństwa w ciągu ostatnich 12 miesięcy, a średnia wartość projektów IT w Polsce wynosi od 150 do 500 tysięcy złotych. Jedno roszczenie może pochłonąć roczny przychód freelancera lub doprowadzić małą firmę do bankructwa.

Ubezpieczenie OC konsultanta IT chroni przed finansowymi konsekwencjami błędów zawodowych – od prostych pomyłek w kodzie, przez naruszenia RODO, po incydenty cyberbezpieczeństwa. Polisa pokrywa nie tylko odszkodowania dla klientów, ale także koszty prawników, biegłych i postępowań sądowych, które często przewyższają wartość samego roszczenia. Specyfika branży IT wymaga dedykowanego ubezpieczenia – standardowe OC działalności nie pokrywa ryzyk związanych z długoterminowymi projektami, joint ventures czy odpowiedzialnością za dane osobowe.

Ten przewodnik wyjaśnia czym różni się ubezpieczenie OC konsultanta IT od standardowych polis, jakie konkretne scenariusze szkód pokrywa (z rzeczywistymi case studies), jak dobrać odpowiednią sumę ubezpieczenia i czy potrzebujesz dodatkowej Sekcji II chroniącej przed karami RODO i incydentami cyber. Znajdziesz tu także praktyczny checklist wyboru polisy i szczegółowe porównanie zakresów ochrony.

Czym jest ubezpieczenie OC konsultanta IT i dlaczego jest niezbędne

Branża IT rozwija się w tempie, które wymusza na specjalistach coraz większą odpowiedzialność. Projekty warte setki tysięcy złotych, systemy krytyczne dla biznesu klientów, dane osobowe milionów użytkowników – to codzienność konsultantów IT. Jeden błąd w kodzie, przypadkowy wyciek danych czy nieumyślne naruszenie licencji może kosztować więcej niż roczne przychody małej firmy IT.

Ubezpieczenie OC konsultanta IT to specjalistyczna polisa odpowiedzialności cywilnej zawodowej, która zabezpiecza specjalistów IT przed konsekwencjami finansowymi błędów popełnionych w trakcie świadczenia usług. W przeciwieństwie do standardowego OC działalności gospodarczej, to ubezpieczenie uwzględnia specyfikę branży technologicznej – od złożonych projektów programistycznych, przez zarządzanie danymi osobowymi, po ryzyko związane z cyberbezpieczeństwem.

Definicja i podstawowe zasady działania OC zawodowego

Podstawą działania tego ubezpieczenia jest mechanizm claims made (roszczenia zgłaszane). Oznacza to, że polisa pokrywa roszczenia zgłoszone w okresie jej obowiązywania, niezależnie od tego kiedy popełniono błąd – o ile zdarzenie miało miejsce po dacie retroaktywnej. To fundamentalna różnica w porównaniu do ubezpieczeń majątkowych działających na zasadzie occurrence (zdarzenie ubezpieczeniowe).

Data retroaktywna to moment w przeszłości, od którego ubezpieczyciel pokrywa skutki błędów zawodowych. Zazwyczaj jest to data zawarcia pierwszej polisy u danego ubezpieczyciela. Roszczenia dotyczące zdarzeń sprzed tej daty nie będą pokryte, nawet jeśli zgłoszono je w okresie ubezpieczenia.

Przykład: Konsultant IT rozpoczął projekt w styczniu 2023 roku bez ubezpieczenia. Pierwszą polisę OC wykupił w styczniu 2024 z datą retroaktywną 1 stycznia 2024. W marcu 2025 klient zgłosił roszczenie dotyczące błędu popełnionego w marcu 2023 – ubezpieczyciel odmówi wypłaty, ponieważ błąd powstał przed datą retroaktywną.

Warunkiem koniecznym objęcia ochroną jest pisemna umowa z klientem na świadczenie usług zawodowych. Może to być umowa B2B, kontrakt, umowa o dzieło czy zlecenie – ale musi być sformalizowana na piśmie. Ustne porozumienia lub projekty realizowane bez umowy nie będą pokryte.

Polisa obejmuje nie tylko samego ubezpieczającego, ale również:

• Członków władz, wspólników i dyrektorów firmy
• Pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub dzieła
• Osoby odbywające praktyki zawodowe
• Spadkobierców i następców prawnych (w ograniczonym zakresie czasowym)

Suma ubezpieczenia określa maksymalną kwotę, jaką ubezpieczyciel wypłaci z tytułu roszczeń w okresie ubezpieczenia. W przypadku konsultantów IT może wynosić od 500 000 zł do 5 000 000 zł. Kluczowe jest, że wszystkie roszczenia zgłoszone w danym okresie są rozliczane w ramach tego samego limitu – jeśli suma zostanie wyczerpana, kolejne roszczenia nie będą pokryte.

Specyfika ryzyka w branży IT – dlaczego standardowe OC nie wystarczy

Standardowe ubezpieczenie OC działalności gospodarczej chroni przed szkodami rzeczowymi i osobowymi wyrządzonymi w trakcie prowadzenia biznesu – zalanie biura sąsiada, uszkodzenie sprzętu klienta podczas wizyty, czy obrażenia odniesione przez gościa w siedzibie firmy. To ubezpieczenie nie pokrywa błędów zawodowych, które są istotą ryzyka w pracy konsultanta IT.

Długi czas wykrycia błędów – latencja ryzyka

Projekty IT charakteryzują się unikalną cechą: błędy mogą być wykryte nawet kilka lat po zakończeniu prac. Błąd w architekturze systemu, luka bezpieczeństwa w kodzie czy niewłaściwa konfiguracja mogą ujawnić się dopiero gdy system znajdzie się pod dużym obciążeniem lub zostanie zaatakowany przez cyberprzestępców.

Przykład: Deweloper w 2022 roku stworzył moduł autoryzacji dla systemu e-commerce. System działał bez zarzutu przez dwa lata. W 2024 roku, po zwiększeniu ruchu, ujawniła się luka pozwalająca na nieautoryzowany dostęp do danych klientów. Sklep poniósł straty związane z wyciekiem 50 000 rekordów klientów, karą UODO i utratą reputacji. Roszczenie wyniosło 300 000 zł.

Wysokie wartości szkód w systemach krytycznych

Systemy IT często są krytyczne dla działalności klienta. Awaria systemu płatności, błąd w module księgowym czy przestój systemu produkcyjnego generują straty liczone w tysiącach złotych za każdą godzinę przestoju.

Scenariusz: Konsultant IT wdrażający system ERP popełnił błąd w konfiguracji modułu magazynowego. Przez trzy miesiące system błędnie księgował stany magazynowe, co doprowadziło do:

• Nadmiernych zakupów surowców: 150 000 zł
• Przestojów produkcji z powodu braku części: 200 000 zł
• Kosztów inwentaryzacji i naprawy danych: 50 000 zł
• Kosztów prawnych i postępowania: 80 000 zł

Łączne roszczenie: 480 000 zł – przekraczające wartość całego projektu wdrożeniowego.

Ryzyko RODO i cyberbezpieczeństwa

Rozporządzenie RODO (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679) nałożyło na administratorów danych osobowych surowe wymogi bezpieczeństwa i wysokie kary za naruszenia – do 20 milionów euro lub 4% rocznego obrotu (w zależności która kwota jest wyższa).

Konsultanci IT często przetwarzają dane osobowe klientów w ramach swoich projektów:

• Tworzenie systemów CRM zawierających dane klientów
• Integracja z bazami danych zawierającymi dane pracowników
• Rozwój aplikacji mobilnych zbierających dane użytkowników
• Administracja systemami przechowującymi dane wrażliwe

Statystyka: Średnia kara UODO w Polsce wynosi 150 000 zł, ale może być znacznie wyższa w przypadku poważnych naruszeń dotyczących dużych zbiorów danych.

Złożoność projektów i joint venture

Duże projekty IT często realizowane są przez konsorcja lub zespoły składające się z kilku niezależnych wykonawców. W takich sytuacjach ustalenie odpowiedzialności za błąd może być skomplikowane – czy winny jest programista, architekt systemu, tester, czy menedżer projektu?

Joint venture (wspólne przedsięwzięcie) to forma współpracy, w której kilku wykonawców realizuje projekt wspólnie, często odpowiadając solidarnie wobec klienta. Standardowe OC działalności zazwyczaj nie pokrywa odpowiedzialności w ramach takich konsorcjów.

Przykład: Trzech konsultantów IT (programista, DevOps, tester) tworzą konsorcjum do realizacji projektu Smart City wartego 800 000 zł. Błąd w module integracji (odpowiedzialność DevOps) prowadzi do awarii całego systemu. Klient dochodzi roszczenia 400 000 zł od wszystkich członków konsorcjum solidarnie. Ubezpieczenie OC konsultanta IT z rozszerzeniem joint venture pokryje odpowiedzialność każdego z nich w zakresie jego rzeczywistego udziału w projekcie.

Odpowiedzialność za własność intelektualną

Branża IT operuje na kodzie źródłowym, bibliotekach, frameworkach i rozwiązaniach często objętych prawami autorskimi, patentami czy licencjami open source. Nieumyślne naruszenie praw własności intelektualnej to jedno z najczęstszych ryzyk:

• Wykorzystanie fragmentów cudzego kodu bez właściwej licencji
• Użycie biblioteki open source z licencją GPL w projekcie komercyjnym (wymaga ujawnienia kodu)
• Podobieństwo interfejsu użytkownika do rozwiązań konkurencji
• Wykorzystanie zdjęć stock bez wykupienia licencji komercyjnej
• Przypadkowe naruszenie patentu na algorytm

Case study: Programista wykorzystał popularną bibliotekę JavaScript z licencją GPL v3 w projekcie komercyjnego systemu zarządzania magazynem dla klienta. Właściciel biblioteki odkrył naruszenie i zażądał:

• Ujawnienia całego kodu źródłowego systemu (zgodnie z GPL) lub
• Odszkodowania 100 000 zł za naruszenie licencji
• Kosztów prawnych 20 000 zł

Klient dodatkowo dochodzi roszczeń od programisty za narażenie go na ryzyko prawne i konieczność przepisania modułów. Łączne roszczenie: 180 000 zł.

Utrata dokumentów i kodu źródłowego

W branży IT „dokumenty” to nie tylko papierowe umowy, ale przede wszystkim:

• Kod źródłowy aplikacji i systemów
• Bazy danych (produkcyjne i testowe)
• Dokumentacja techniczna i API
• Konfiguracje systemów i infrastruktury
• Projekty UX/UI i grafiki

Utrata tych zasobów może sparaliżować projekt lub wymagać kosztownego odtworzenia. Ubezpieczenie OC konsultanta IT pokrywa koszty odtworzenia dokumentów elektronicznych, ale tylko jeśli były tworzone kopie zapasowe przechowywane poza siedzibą – to wymóg polisy, który specjaliści IT powinni spełniać jako standard branżowy.

Scenariusz: Atak ransomware zaszyfrował serwer z kodem źródłowym projektu wartego 300 000 zł. Programista nie miał kopii zapasowej poza własnym sprzętem (również zaszyfrowanym). Koszty:

• Próba odzyskania danych: 15 000 zł (nieudana)
• Przepisanie kodu od podstaw: 180 000 zł
• Opóźnienie projektu – kary umowne: 50 000 zł
• Koszty prawne: 25 000 zł

Uwaga: Gdyby były kopie zapasowe poza siedzibą, ubezpieczenie pokryłoby koszty odtworzenia. Bez backupu – roszczenie może być odrzucone z powodu niespełnienia wymogu środków ostrożności.

Kiedy ubezpieczenie OC jest wymagane przez klientów

Coraz więcej klientów – szczególnie duże firmy, korporacje międzynarodowe i instytucje publiczne – wymaga od wykonawców IT posiadania ubezpieczenia OC zawodowego jako warunku przystąpienia do przetargu lub podpisania umowy.

Przetargi publiczne

Ustawa Prawo zamówień publicznych pozwala zamawiającym na określenie wymagań dotyczących ubezpieczenia wykonawców. W przetargach na usługi IT często pojawia się wymóg:

• Polisy OC zawodowego z sumą ubezpieczenia minimum 500 000 – 2 000 000 zł
• Ważności polisy przez cały okres realizacji projektu
• Przedłożenia kopii polisy przed podpisaniem umowy

Przykład zapisu w SIWZ: „Wykonawca jest zobowiązany posiadać w okresie realizacji zamówienia ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzonej działalności zawodowej związanej z przedmiotem zamówienia na sumę gwarancyjną nie mniejszą niż 1 000 000 zł.”

Kontrakty korporacyjne

Firmy międzynarodowe i duże korporacje zazwyczaj mają standardowe procedury due diligence wobec wykonawców, które obejmują weryfikację ubezpieczenia OC. Typowe wymogi:

• Suma ubezpieczenia proporcjonalna do wartości kontraktu (często 100-200% wartości projektu)
• Pokrycie ryzyk specyficznych dla IT: naruszenie IP, utrata danych, odpowiedzialność cyber
• Wskazanie klienta jako dodatkowego ubezpieczonego lub beneficjenta polisy
• Klauzula o obowiązku informowania o zmianach w polisie

Praktyka: Dział prawny klienta korporacyjnego często żąda przesłania warunków ubezpieczenia (WU) do weryfikacji przed podpisaniem umowy. Sprawdzają czy zakres ochrony odpowiada specyfice projektu i czy suma ubezpieczenia jest wystarczająca.

Minimalne sumy wymagane przez klientów

Na podstawie praktyki rynkowej, typowe minimalne sumy ubezpieczenia wymagane przez różne typy klientów:

Weryfikacja polisy przed podpisaniem umowy

Klienci zazwyczaj wymagają przedłożenia dokumentów potwierdzających ubezpieczenie:

• Kopia polisy lub certyfikat ubezpieczenia (insurance certificate)
• Warunki ubezpieczenia (WU) – do weryfikacji zakresu ochrony
• Potwierdzenie opłacenia składki – dowód, że polisa jest aktywna

Konsekwencje braku ubezpieczenia

Brak wymaganego ubezpieczenia OC może skutkować:

• Wykluczeniem z przetargu – nawet jeśli oferta jest najkorzystniejsza cenowo
• Odmową podpisania umowy przez klienta korporacyjnego
• Rozwiązaniem umowy – jeśli polisa wygaśnie w trakcie realizacji projektu
• Odpowiedzialnością osobistą – w przypadku szkody cały koszt pokrywa wykonawca z własnych środków
• Utratą reputacji – brak profesjonalnego ubezpieczenia postrzegany jako brak profesjonalizmu

Przykład: Freelancer programista wygrał przetarg na system dla urzędu miasta wartości 180 000 zł. W SIWZ był wymóg polisy OC 1 mln zł. Nie wykupił ubezpieczenia licząc, że „nikt nie będzie sprawdzał”. Przed podpisaniem umowy urząd zażądał kopii polisy – freelancer nie mógł jej przedłożyć. Urząd podpisał umowę z kolejnym oferentem, a freelancer stracił projekt i reputację w środowisku samorządowym.

Ubezpieczenie OC konsultanta IT to nie luksus, ale niezbędne narzędzie zarządzania ryzykiem zawodowym. Chroni przed konsekwencjami finansowymi błędów, które – przy złożoności projektów IT i wartości systemów – mogą przekroczyć możliwości finansowe nawet doświadczonego specjalisty. Dla wielu klientów posiadanie takiej polisy jest warunkiem współpracy, a dla samego konsultanta – gwarancją spokoju i możliwości kontynuowania działalności nawet w przypadku nieprzewidzianego roszczenia.

Zakres ochrony ubezpieczenia OC konsultanta IT

Ubezpieczenie OC konsultanta IT działa jak podwójna tarcza ochronna. Pierwsza warstwa – Sekcja I – to kompleksowe pokrycie odpowiedzialności zawodowej z ośmioma rozszerzeniami bez dodatkowej opłaty. Druga warstwa – Sekcja II – to dedykowana ochrona przed zagrożeniami cyfrowymi i karami RODO. Razem tworzą system zabezpieczeń dostosowany do specyfiki pracy w branży IT, gdzie jeden błąd w kodzie może wywołać lawinę roszczeń, a wyciek danych oznacza nie tylko straty finansowe klienta, ale też dotkliwe kary administracyjne.

Sekcja I – Podstawowa odpowiedzialność cywilna zawodowa i 8 rozszerzeń

Fundament ochrony stanowi podstawowe pokrycie OC zawodowego, które chroni przed roszczeniami wynikającymi z uchybień w świadczeniu usług IT. Programista, który wprowadził błąd powodujący awarię systemu płatności klienta, tester, który przegapił krytyczny bug przed wdrożeniem produkcyjnym, czy architekt IT, którego projekt nie spełnił założeń wydajnościowych – wszyscy znajdują ochronę w ramach tej sekcji.

Pokrycie kosztów obrony w postępowaniach cywilnych

Prawnik specjalizujący się w sprawach IT kosztuje 300-500 zł za godzinę. Typowe postępowanie sądowe w sprawie roszczenia z projektu IT trwa 12-18 miesięcy. Szybka matematyka: nawet jeśli wygrasz sprawę, koszty obrony mogą sięgnąć 50-100 tysięcy złotych. Rozszerzenie kosztów obrony pokrywa te wydatki od pierwszego dnia.

Co dokładnie obejmuje:

• Honoraria prawników i radców prawnych specjalizujących się w IT
• Opinie biegłych sądowych (często konieczne przy ocenie kodu czy architektury systemu)
• Koszty tłumaczy przysięgłych (przy projektach międzynarodowych)
• Opłaty sądowe i arbitrażowe
• Koszty mediacji i prób ugodowego zakończenia sporu

Praktyka działania: Otrzymujesz pozew od klienta o odszkodowanie 200 tysięcy złotych za błąd w systemie CRM. Zgłaszasz to ubezpieczycielowi, który wyznacza kancelarię specjalizującą się w sporach IT lub akceptuje Twój wybór prawnika. Wszystkie koszty procesowe – od pierwszej konsultacji przez opinie biegłych po rozprawę apelacyjną – pokrywa ubezpieczyciel. Ty skupiasz się na pracy, nie na finansowaniu batalii prawnej.

Istotne ograniczenie: Koszty nie obejmują czasu pracy Twoich pracowników ani Twoich wyjazdów służbowych związanych ze sprawą. Jeśli musisz stawić się na rozprawie w innym mieście, koszt dojazdu pokrywasz sam.

Naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy

Wysyłasz maila z fragmentem kodu do kolegi z zespołu, ale w polu „do” pojawia się adres konkurencyjnej firmy. Zostawiasz laptopa z dostępem do repozytorium klienta w kawiarni. Podczas prezentacji na konferencji przypadkowo pokazujesz slajd z poufną architekturą systemu bankowego. Naruszenie tajemnicy w IT ma dziesiątki twarzy – i wszystkie są pokryte przez to rozszerzenie.

Rodzaje chronionych informacji:

• Kod źródłowy i dokumentacja techniczna projektów
• Strategie biznesowe i plany rozwoju systemów klientów
• Dane dostępowe, klucze API, certyfikaty bezpieczeństwa
• Informacje o architekturze systemów i zastosowanych rozwiązaniach
• Wyniki testów penetracyjnych i audytów bezpieczeństwa

Typowe scenariusze w praktyce:

• Commit z danymi testowymi zawierającymi prawdziwe informacje klientów do publicznego repozytorium GitHub
• Przypadkowe udostępnienie dokumentacji projektu w niewłaściwej grupie na Slack
• Pozostawienie wydruku ze schematem bazy danych w sali konferencyjnej po spotkaniu
• Wysłanie raportu z testów do błędnego adresata
• Kradzież laptopa z niezaszyfrowanym dyskiem zawierającym projekty klientów

Oszczerstwo, zniesławienie lub pomówienie

Piszesz na LinkedIn recenzję współpracy z poprzednim klientem, wspominając o „poważnych problemach z jakością ich kodu”. Podczas code review publicznie krytykujesz rozwiązanie konkurencyjnej firmy. W dokumentacji technicznej umieszczasz komentarz sugerujący nieprofesjonalizm dostawcy biblioteki. Zniesławienie w dobrej wierze to częste ryzyko w branży, gdzie ocena jakości kodu i rozwiązań jest codziennością.

Konteksty zawodowe pokryte ochroną:

• Referencje i opinie o poprzednich klientach lub współpracownikach
• Publiczne komentarze o rozwiązaniach konkurencji podczas prezentacji
• Wpisy na blogach technicznych krytykujące konkretne produkty lub usługi
• Komentarze w dokumentacji technicznej dotyczące jakości zewnętrznych komponentów
• Wypowiedzi w social media związane ze świadczonymi usługami IT

Przykład z praktyki: DevOps engineer publikuje na Medium artykuł o „najgorszych praktykach w CI/CD”, przytaczając anonimowy przykład z projektu. Klient rozpoznaje swoją firmę i domaga się przeprosin oraz odszkodowania za „zniesławienie publiczne”. Ubezpieczenie pokrywa koszty obrony i ewentualną ugodę – pod warunkiem że engineer działał w dobrej wierze, bez zamiaru zaszkodzenia.

Naruszenie praw własności intelektualnej

Wykorzystujesz bibliotekę JavaScript z licencją GPL w komercyjnym projekcie klienta, nie ujawniając kodu. Tworzysz interfejs użytkownika „inspirowany” popularną aplikacją konkurencji. Używasz zdjęcia ze stock photo w aplikacji mobilnej, zapominając o wykupieniu licencji komercyjnej. Naruszenie praw własności intelektualnej w IT to minowe pole – i właśnie dlatego to rozszerzenie jest kluczowe.

Rodzaje chronionych praw:

• Prawa autorskie do kodu źródłowego, dokumentacji, grafik
• Znaki towarowe (loga, nazwy produktów wykorzystane bez zgody)
• Patenty (szczególnie w algorytmach i rozwiązaniach technicznych)
• Wzory przemysłowe (design interfejsów, layouty aplikacji)

Praktyczny case: Startup tworzy platformę e-learningową, wykorzystując popularną bibliotekę do renderowania wykresów. Po roku działania otrzymuje pozew od właściciela biblioteki – licencja GPL wymaga udostępnienia całego kodu aplikacji jako open source. Wartość roszczenia: 80 tysięcy złotych za naruszenie + 40 tysięcy kosztów prawnych. Sekcja I pokrywa obronę i odszkodowanie.

Kluczowa wartość: Nawet jeśli oskarżenia okażą się bezpodstawne (np. Twój kod był oryginalny), ubezpieczenie pokrywa pełne koszty prawne udowodnienia niewinności. W sporach o IP często liczy się nie prawda, ale możliwość jej udowodnienia – a to kosztuje.

Odpowiedzialność w ramach wspólnego przedsięwzięcia (joint venture)

Realizujesz projekt Smart City w konsorcjum z trzema innymi firmami IT. Twój moduł odpowiada za integrację systemów transportowych, partner A za monitoring powietrza, partner B za aplikację mobilną, partner C za infrastrukturę chmurową. System pada przez błąd w module partnera B. Miasto pozwa całe konsorcjum na 2 miliony złotych. Odpowiedzialność solidarna oznacza, że każdy członek konsorcjum odpowiada za całość – ale Twoje ubezpieczenie chroni Cię tylko w zakresie Twojej części projektu.

Zasada działania rozszerzenia:

• Pokrywa odpowiedzialność tylko za część prac wykonywanych przez Ciebie
• Nie pokrywa roszczeń między członkami konsorcjum (chyba że pochodzą od osoby trzeciej)
• Wymaga pisemnej umowy konsorcjalnej lub joint venture
• Działa przy projektach realizowanych wspólnie z innymi wykonawcami IT

Typowe struktury joint venture w IT:

• Konsorcja w przetargach publicznych (systemy dla administracji, e-usługi)
• Zespoły projektowe przy wdrożeniach ERP dla korporacji
• Partnerstwa przy rozwoju platform B2B
• Współpraca przy projektach integracyjnych łączących różne systemy
• Międzynarodowe zespoły przy projektach dla klientów globalnych

Przykład ochrony: Konsorcjum trzech firm realizuje system zarządzania flotą dla firmy logistycznej. Twoja firma odpowiada za moduł GPS i śledzenia pojazdów (30% projektu), partner A za system rozliczeniowy (40%), partner B za aplikację mobilną (30%). Klient zgłasza roszczenie 500 tysięcy złotych za opóźnienia w dostawach wynikające z „wadliwego systemu”. Twoje ubezpieczenie pokrywa maksymalnie 30% odszkodowania (150 tys. zł) plus koszty obrony – pod warunkiem że błąd dotyczył Twojego modułu lub nie można jednoznacznie określić źródła problemu.

Wykluczenie krytyczne: Jeśli partner A pozwie Cię za to, że Twój moduł GPS źle współpracował z jego systemem rozliczeniowym – to roszczenie NIE jest pokryte. Ubezpieczenie działa tylko wobec roszczeń od klienta końcowego (osoby trzeciej), nie między członkami konsorcjum.

Utrata dokumentów

Ransomware szyfruje serwer z repozytorium kodu projektu klienta. Zalanie biura niszczy dokumentację techniczną pięciu aktywnych projektów. Przypadkowe git push --force nadpisuje główną gałąź z trzema miesiącami pracy zespołu. Kradzież laptopa oznacza utratę dokumentacji API i specyfikacji systemu. Utrata dokumentów w IT to nie tylko papierowe teczki – to przede wszystkim dane elektroniczne, których odtworzenie może kosztować dziesiątki tysięcy złotych.

Rodzaje dokumentów objętych ochroną:

• Kod źródłowy i repozytoria projektów
• Dokumentacja techniczna, specyfikacje, diagramy UML
• Bazy danych testowych i produkcyjnych (jeśli powierzone przez klienta)
• Dokumentacja API, instrukcje integracji
• Wyniki testów, raporty z audytów, logi systemowe
• Umowy, korespondencja, dokumenty projektowe (także papierowe)

KRYTYCZNY WARUNEK WYPŁATY: Dokumenty elektroniczne muszą mieć kopie zapasowe przechowywane poza siedzibą firmy. Jeśli wszystkie backupy były na tym samym serwerze co dane produkcyjne – ubezpieczenie może odmówić wypłaty. To wymóg bezwzględny, który każdy konsultant IT powinien spełniać nie tylko dla ubezpieczenia, ale dla własnego bezpieczeństwa.

Pokrycie kosztów: Ubezpieczenie pokrywa koszty odtworzenia dokumentów – ale tylko za zgodą ubezpieczyciela. Nie oznacza to automatycznej wypłaty sumy potrzebnej na przepisanie 100 tysięcy linii kodu. Ubezpieczyciel oceni, czy odtworzenie jest ekonomicznie uzasadnione i czy istnieją alternatywne źródła (np. kopia u klienta, starsze wersje, dokumentacja w mailach).

Przykład z praktyki: Firma IT traci w wyniku ataku ransomware kompletną dokumentację projektu dla klienta z sektora finansowego – 6 miesięcy pracy analityka biznesowego. Koszt odtworzenia: 120 tysięcy złotych. Ubezpieczyciel akceptuje roszczenie, ponieważ firma miała backup kodu (więc spełniła wymóg), ale nie backupowała dokumentacji Word/Excel. Wypłaca 80 tysięcy złotych na odtworzenie najważniejszych dokumentów na podstawie korespondencji mailowej i notatek ze spotkań.

Koszty obrony w postępowaniach karnych/administracyjnych

UODO wszczyna kontrolę po zgłoszeniu wycieku danych przez użytkownika Twojej aplikacji. Prokuratura prowadzi postępowanie w sprawie nieautoryzowanego dostępu do systemu klienta. Urząd Skarbowy kontroluje firmę klienta po błędzie w systemie księgowym, który stworzyłeś. Postępowania karne i administracyjne związane z pracą IT mogą ciągnąć się latami – a każda rozprawa, każde pismo, każda opinia biegłego to koszt.

Rodzaje postępowań objętych ochroną:

• Kontrole UODO po incydentach naruszenia danych osobowych
• Postępowania karne związane z nieautoryzowanym dostępem do systemów
• Postępowania karno-skarbowe wynikające z błędów w systemach rozliczeniowych
• Kontrole UOKiK dotyczące nieprawidłowości w systemach transakcyjnych
• Postępowania administracyjne związane z naruszeniem przepisów branżowych

Kluczowe ograniczenie: Postępowanie karne/administracyjne musi być bezpośrednio związane z roszczeniem odpowiedzialności cywilnej. Jeśli UODO wszczyna kontrolę, ale nikt nie zgłosił roszczenia o odszkodowanie – ubezpieczenie może nie pokryć kosztów. Jeśli prokuratura prowadzi śledztwo niezależne od roszczeń klientów – podobnie.

Praktyczny scenariusz: Tworzysz system do zarządzania danymi pacjentów dla prywatnej kliniki. Dochodzi do wycieku 5000 rekordów. Pacjenci składają pozwy cywilne o odszkodowanie (roszczenie OC). UODO wszczyna kontrolę i postępowanie administracyjne. Prokuratura bada czy doszło do przestępstwa naruszenia danych. Ubezpieczenie pokrywa:

• ✅ Koszty prawnika w postępowaniu cywilnym (roszczenia pacjentów)
• ✅ Koszty prawnika w postępowaniu UODO (związane z roszczeniem OC)
• ✅ Koszty prawnika w postępowaniu karnym (jeśli wynika z tego samego zdarzenia co roszczenia cywilne)
• ❌ Koszty Twojego czasu i wyjazdów na rozprawy

Prawo ubezpieczyciela: Może wyznaczyć konkretną kancelarię specjalizującą się w postępowaniach UODO lub karnych związanych z IT. Może też zaakceptować Twój wybór prawnika. Ma prawo kontrolować przebieg postępowania i uczestniczyć w nim.

Zaprzestanie ochrony: Gdy sprawa główna (roszczenie cywilne) zostanie rozstrzygnięta, ubezpieczyciel przestaje pokrywać koszty postępowań karnych/administracyjnych – nawet jeśli te trwają dalej.

Pokrycie rażącego niedbalstwa

Wdrażasz system płatności bez testów bezpieczeństwa. Ignorujesz ostrzeżenia o krytycznych lukach w bibliotekach. Nie implementujesz podstawowej autoryzacji w API. Zostawiasz domyślne hasła w systemach produkcyjnych. Rażące niedbalstwo to coś więcej niż zwykły błąd – to oczywiste zaniedbanie podstawowych standardów. I standardowo ubezpieczenia tego nie pokrywają. To rozszerzenie zmienia tę zasadę.

Znaczenie dla specjalistów IT: Bez tego rozszerzenia ubezpieczenie OC zawodowego pokrywa tylko „zwykłe” błędy i zaniedbania. Jeśli sąd stwierdzi, że Twoje działanie było „rażąco niedbałe” – ubezpieczyciel może odmówić wypłaty. To rozszerzenie eliminuje tę lukę.

Granica ochrony: Rozszerzenie pokrywa rażące niedbalstwo, ale NIE pokrywa:

• Umyślnych czynów (świadome zaszkodzenie klientowi)
• Oszustw i przestępstw
• Działań w złej wierze
• Świadomego naruszania prawa

Przykłady rażącego niedbalstwa w IT:

• Niewdrożenie HTTPS w aplikacji przetwarzającej dane osobowe
• Brak jakichkolwiek testów przed wdrożeniem krytycznego systemu
• Zignorowanie wszystkich ostrzeżeń narzędzi do analizy kodu (SAST)
• Pozostawienie debugowania włączonego w systemie produkcyjnym
• Brak walidacji inputów użytkownika prowadzący do SQL injection
• Przechowywanie haseł w plaintext w bazie danych

Różnica między rażącym niedbalstwem a umyślnym działaniem:

• Rażące niedbalstwo (pokryte): Programista wie, że powinien zrobić testy bezpieczeństwa, ale „nie ma czasu” i wdraża bez testów. System pada przez oczywistą lukę.
• Umyślne działanie (NIE pokryte): Programista świadomie zostawia backdoor w systemie, wiedząc że to zagrożenie.

Ocena przez sąd: To sąd ostatecznie określa, czy dane działanie było rażącym niedbalstwem czy umyślnym czynem. Ubezpieczyciel nie może arbitralnie odmówić wypłaty twierdząc „to było rażące niedbalstwo” – musi to wykazać w postępowaniu.

Wartość dla początkujących: Szczególnie istotne dla młodych specjalistów IT, którzy mogą nie znać wszystkich best practices. Doświadczony architekt wie, że system płatności wymaga testów penetracyjnych. Junior developer może tego nie wiedzieć – i jego błąd może być uznany za rażące niedbalstwo. To rozszerzenie daje ochronę także w takich przypadkach.

Sekcja II – RODO i Cyber (rozszerzenie opcjonalne)

Kara UODO wynosi średnio 150 tysięcy złotych w Polsce. Maksymalna kara to 20 milionów euro lub 4% światowego obrotu – w zależności która kwota jest wyższa. Globalne koszty cyberprzestępczości osiągną 10,5 biliona dolarów rocznie według Cybersecurity Ventures. Sekcja II to dedykowana odpowiedź na rosnące zagrożenia związane z przetwarzaniem danych i cyberbezpieczeństwem – obszary, których standardowe OC zawodowe nie pokrywa w pełni.

Odpowiedzialność cywilna wobec osób trzecich z tytułu działalności cyber

Twoja strona internetowa zostaje zhakowana i zaczyna wyświetlać zniesławiające treści o konkurencji. Wysyłasz newsletter z linkiem, który okazuje się zawierać trojana. Aplikacja mobilna zbiera dane użytkowników bez ich zgody. System CRM klienta gromadzi dane przekraczając zakres umowy. Odpowiedzialność cyber to obszar, gdzie technologia spotyka prawo – i gdzie konsekwencje mogą być druzgocące.

Treści email lub strony internetowej (także zmienione przez hakera)

Scenariusz 1 – Naruszenie IP w treściach online:

• Używasz na stronie klienta zdjęcia bez licencji – pozew fotografa o 20 tysięcy złotych
• Newsletter zawiera fragment artykułu chronionego prawem autorskim
• Grafiki w aplikacji mobilnej naruszają znaki towarowe konkurencji

Scenariusz 2 – Zniesławienie online:

• Haker zmienia treść strony korporacyjnej klienta, publikując fałszywe informacje o partnerach biznesowych
• Bot na Twoim serwerze wysyła spam z oszczerstwami
• Zhakowany blog firmowy publikuje zniesławiające posty

Scenariusz 3 – Naruszenie prywatności:

• Formularz kontaktowy na stronie zapisuje więcej danych niż deklaruje polityka prywatności
• Tracking cookies bez zgody użytkowników (naruszenie RODO)
• Aplikacja zbiera dane lokalizacji bez informowania użytkowników

Praktyczny case: Tworzysz stronę e-commerce dla klienta. Haker wykorzystuje lukę XSS i zmienia stronę główną na treści pornograficzne oraz zniesławiające komunikaty o konkurencji. Konkurent pozwa Twojego klienta (a ten Ciebie) o 100 tysięcy złotych za zniesławienie. Sekcja II pokrywa obronę i odszkodowanie – mimo że to haker zmienił treści, odpowiedzialność spoczywa na Tobie jako twórcy podatnego systemu.

Nieumyślne przesłanie wirusa

Wysyłasz klientowi archiwum ZIP z kodem – okazuje się, że Twój komputer był zainfekowany i plik zawiera trojana. Użytkownicy Twojej aplikacji pobierają aktualizację, która przez błąd w procesie CI/CD zawiera malware. Strona internetowa dystrybuuje zainfekowane pliki PDF z dokumentacją.

Zakres ochrony:

• Przesłanie wirusa osobom, z którymi dokonujesz transakcji (klienci, partnerzy)
• Przesłanie wirusa użytkownikom strony internetowej lub aplikacji
• Dystrybucja zainfekowanych plików przez systemy, które stworzyłeś

NIE pokrywa: Świadomej dystrybucji złośliwego oprogramowania (to przestępstwo, nie błąd zawodowy)

Przykład: DevOps engineer konfiguruje pipeline CI/CD dla projektu open source. Przez błąd w skrypcie, build zawiera backdoor z zainfekowanej biblioteki. 2000 użytkowników pobiera zainfekowaną wersję. Część z nich doznaje szkód (kradzież danych, ransomware). Roszczenia łącznie na 300 tysięcy złotych. Sekcja II pokrywa do wysokości sumy ubezpieczenia (np. 500 tys. zł).

Nieuprawnione gromadzenie lub niewłaściwe wykorzystanie danych

Aplikacja zbiera dane biometryczne użytkowników bez ich zgody. System analityczny przetwarza dane osobowe przekraczając zakres zgód. CRM klienta gromadzi dane z social media bez podstawy prawnej. Cookies śledzące działają bez akceptacji użytkownika.

Rodzaje danych objętych ochroną:

• Dane osobowe klientów lub potencjalnych klientów
• Dane poufne lub podlegające ustawowym ograniczeniom (dane zdrowotne, finansowe)
• Dane uzyskane przez Internet lub stronę internetową i zachowane elektronicznie
• Dane biometryczne, geolokalizacyjne, behawioralne

Typowe naruszenia w praktyce IT:

• Aplikacja mobilna zbiera kontakty z telefonu bez zgody użytkownika
• System marketingowy przetwarza dane do celów nie objętych zgodą
• Analytics zbiera więcej danych niż deklaruje polityka prywatności
• Scraping danych z profili social media bez podstawy prawnej
• Wykorzystanie danych testowych z prawdziwymi danymi osobowymi

Case study: Startup tworzy aplikację fitness. Zbiera dane zdrowotne użytkowników (waga, ciśnienie, choroby) bez odpowiedniej podstawy prawnej (brak zgody na dane wrażliwe). UODO nakłada karę 80 tysięcy złotych. Dodatkowo 50 użytkowników składa pozwy cywilne o odszkodowanie za naruszenie prywatności (łącznie 150 tys. zł). Sekcja II pokrywa karę UODO + koszty obrony w postępowaniach cywilnych do wysokości sumy ubezpieczenia.

Dochodzenia regulacyjne RODO

Urząd Ochrony Danych Osobowych (UODO) może wszcząć kontrolę z urzędu, na skutek skargi użytkownika, lub po zgłoszeniu naruszenia. Postępowanie trwa średnio 6-18 miesięcy. Wymaga dokumentacji, wyjaśnień, często opinii prawnych i technicznych. Koszty prawnika specjalizującego się w RODO: 400-600 zł/h. Dochodzenie regulacyjne to proces, który może pochłonąć dziesiątki tysięcy złotych – nawet jeśli ostatecznie nie zostanie nałożona kara.

Co pokrywa Sekcja II:

• Koszty prawników specjalizujących się w RODO podczas kontroli UODO
• Koszty ekspertów technicznych (audyty bezpieczeństwa, opinie o systemach)
• Opłaty administracyjne związane z postępowaniem
• Koszty tłumaczeń dokumentacji (przy kontrolach transgranicznych)
• Koszty przygotowania dokumentacji zgodności (jeśli wymaga UODO)

Kary administracyjne UODO – pokrycie:

• Kary do wysokości sumy ubezpieczenia Sekcji II (200k, 500k lub 1mln zł)
• Tylko kary ubezpieczalne – nie wszystkie kary UODO można ubezpieczyć
• Kary za naruszenia wynikające z błędów zawodowych, nie z umyślnego łamania prawa

Warunek wypłaty: Dochodzenie musi być wszczęte w okresie ubezpieczenia i zgłoszone na piśmie ubezpieczycielowi w okresie ubezpieczenia. Jeśli UODO wszczęło kontrolę przed początkiem polisy – nie jest pokryte.

Przykładowe kary UODO (dane publiczne):

• Niewystarczające zabezpieczenia danych: 50-150 tys. zł
• Brak podstawy prawnej przetwarzania: 80-200 tys. zł
• Niewłaściwe informowanie o przetwarzaniu: 20-100 tys. zł
• Brak zgłoszenia naruszenia w 72h: 30-150 tys. zł
• Przekazanie danych do państw trzecich bez podstawy: 100-300 tys. zł

Praktyczny scenariusz: Tworzysz system CRM dla firmy marketingowej. System nie ma odpowiednich zabezpieczeń – brak szyfrowania, słabe hasła, brak logowania dostępu. Dochodzi do wycieku 10 000 rekordów klientów. Firma zgłasza naruszenie do UODO (obowiązek w 72h). UODO wszczyna postępowanie. Proces:

1. Miesiąc 1-2: Wezwanie do złożenia wyjaśnień. Koszty prawnika: 15 tys. zł (przygotowanie dokumentacji, konsultacje)
2. Miesiąc 3-6: Kontrola w siedzibie, żądanie audytu bezpieczeństwa. Koszty: audyt 25 tys. zł, prawnik 20 tys. zł
3. Miesiąc 7-12: Analiza, przesłuchania, opinie ekspertów. Koszty: prawnik 30 tys. zł, ekspertyzy 15 tys. zł
4. Miesiąc 12-18: Decyzja UODO – kara 120 tys. zł za niewystarczające zabezpieczenia

Łączny koszt: 225 tys. zł (kara + koszty postępowania). Sekcja II z limitem 500 tys. zł pokrywa całość.

Incydenty informatyczne i koszty reakcji

Ransomware szyfruje serwery z danymi klientów. Haker uzyskuje dostęp do bazy danych przez lukę SQL injection. DDoS paraliżuje działanie systemu na 48 godzin. Wyciek danych przez błąd konfiguracji S3 bucket. Incydenty cyber to nie tylko straty techniczne – to przede wszystkim koszty prawne, finansowe i reputacyjne.

Rodzaje incydentów objętych ochroną:

• Wyciek danych – nieautoryzowany dostęp do danych osobowych lub poufnych
• Ransomware – szyfrowanie danych z żądaniem okupu
• Złośliwe oprogramowanie – wirusy, trojany, robaki zainfekowane systemy
• DDoS – ataki paraliżujące działanie systemów
• Naruszenia dostępu – nieautoryzowane logowania, przejęcia kont

KRYTYCZNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI (warunki wypłaty):

1. Oprogramowanie antywirusowe:
   • Korzystanie z aktualnego oprogramowania antywirusowego
   • Regularne aktualizacje definicji wirusów
   • Ochrona przed nieuprawnionym dostępem (firewall, IDS)
2. Kopie zapasowe:
   • Tworzenie backupów nie rzadziej niż raz na tydzień
   • Przechowywanie kopii w sposób umożliwiający odtworzenie
   • Backup musi być funkcjonalny (testowany)
3. Zarządzanie dostępami:
   • Usuwanie kont użytkowników po zakończeniu współpracy
   • Anulowanie dostępów po podejrzeniu naruszenia
   • Zmiana haseł i tokenów po incydencie

Konsekwencje niespełnienia warunków: Jeśli nie przestrzegałeś tych środków ostrożności, ubezpieczyciel może odmówić wypłaty lub ją ograniczyć. Przykład: Ransomware zaszyfrował dane, ale ostatni backup był sprzed 3 miesięcy (nie spełniono wymogu cotygodniowego) – ubezpieczenie może nie pokryć pełnych kosztów.

Co pokrywa Sekcja II przy incydentach:

• Koszty reakcji na incydent (forensics, analiza luk, usunięcie malware)
• Koszty powiadomienia osób, których dane wyciekły (wymóg RODO)
• Koszty monitoringu kredytowego dla poszkodowanych (jeśli wymagane)
• Koszty prawne związane z roszczeniami poszkodowanych
• Koszty wizerunkowe (PR, komunikacja kryzysowa) – jeśli przewidziane w polisie

NIE pokrywa:

• Okupu za ransomware (płacenie hakerowi)
• Strat handlowych (utracone przychody podczas przestoju)
• Kosztów odtworzenia systemów (to nie OC, to property)
• Kosztów naprawy reputacji nie związanych z konkretnym roszczeniem

Przykład kompleksowy – atak ransomware:

Dzień 0: Ransomware szyfruje serwer z danymi 5000 klientów Twojego klienta. Haker żąda 50 000 zł okupu.

Dzień 1: Zgłaszasz incydent do ubezpieczyciela. Wzywasz firmę forensics do analizy (koszt: 15 tys. zł).

Dzień 2-3: Analiza pokazuje, że atak wykorzystał lukę w nieaktualizowanej bibliotece. Dane zostały wyeksfiltrowane. Obowiązek zgłoszenia do UODO w 72h.

Tydzień 1: Koszty:

• Forensics i usunięcie malware: 20 tys. zł
• Prawnik do zgłoszenia UODO: 8 tys. zł
• Powiadomienie 5000 osób (listy, emaile): 12 tys. zł

Miesiąc 1-3: Roszczenia poszkodowanych zaczynają wpływać. 50 osób domaga się odszkodowania za wyciek danych (średnio 3 tys. zł = 150 tys. zł łącznie).

Miesiąc 6: UODO nakłada karę 100 tys. zł za niewystarczające zabezpieczenia.

Łączny koszt: 290 tys. zł. Sekcja II z limitem 500 tys. zł pokrywa:

• ✅ Koszty forensics: 20 tys. zł
• ✅ Koszty prawne RODO: 8 tys. zł
• ✅ Koszty powiadomień: 12 tys. zł
• ✅ Odszkodowania dla poszkodowanych: 150 tys. zł (do limitu)
• ✅ Kara UODO: 100 tys. zł (do limitu)
• ❌ Okup dla hakera: 50 tys. zł (wyłączenie)

Udział własny: 2000 zł (odliczane od wypłaty).

Warunki wypłaty świadczeń z Sekcji II – podsumowanie

Sekcja II to potężne narzędzie ochrony, ale działa tylko gdy przestrzegasz zasad cyberbezpieczeństwa. To nie jest ubezpieczenie „od wszystkiego” – to wsparcie dla profesjonalistów, którzy dbają o bezpieczeństwo, ale mimo to mogą paść ofiarą incydentu.

Musisz:

• Mieć aktualny antywirus i firewall
• Robić backup co najmniej raz w tygodniu
• Zarządzać dostępami i usuwać nieaktywne konta
• Zgłosić incydent do ubezpieczyciela w 14 dni
• Współpracować w wyjaśnianiu okoliczności

Nie możesz:

• Świadomie łamać RODO i liczyć na pokrycie kar
• Ignorować podstawowych zasad bezpieczeństwa
• Działać umyślnie, lekkomyślnie lub oszukańczo
• Ukrywać informacji przed ubezpieczycielem

Jeśli spełniasz warunki: Sekcja II to kompleksowa ochrona przed najpoważniejszymi zagrożeniami w pracy konsultanta IT – karami RODO, incydentami cyber i roszczeniami z tytułu naruszeń prywatności. W świecie, gdzie średnia kara UODO to 150 tysięcy złotych, a koszt reakcji na incydent cyber może przekroczyć 200 tysięcy złotych, Sekcja II to nie luksus – to konieczność.

Typowe scenariusze szkód w projektach IT – case studies

Praca w branży IT wiąże się z wieloma rodzajami ryzyka, które nie zawsze są oczywiste na pierwszy rzut oka. Błąd w kodzie, nieumyślne naruszenie licencji, wyciek danych – każda z tych sytuacji może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych. Poniżej przedstawiamy typowe scenariusze szkód, z którymi mogą się zmierzyć specjaliści IT, wraz z analizą tego, jak ubezpieczenie OC konsultanta IT chroni przed ich skutkami.

Błędy w świadczeniu usług IT – typowe sytuacje

Specjaliści IT codziennie podejmują decyzje, które wpływają na funkcjonowanie systemów klientów. Błąd w implementacji, niewłaściwa architektura systemu czy przeoczenie w testach – wszystko to może doprowadzić do awarii u klienta i związanych z nią strat finansowych.

Błąd w kodzie systemu e-commerce

Scenariusz: Programista wdrażający moduł płatności w systemie e-commerce popełnił błąd w logice obsługi transakcji. System przez trzy dni wielokrotnie pobierał płatności od klientów za te same zamówienia. Zanim problem został wykryty, kilkaset osób zostało obciążonych dwukrotnie lub trzykrotnie.

Konsekwencje:

• Klient musiał zwrócić nadpłaty klientom końcowym
• Utrata zaufania klientów do sklepu
• Koszty obsługi reklamacji i komunikacji kryzysowej
• Roszczenie wobec programisty o zwrot 200 000 zł nadpłat plus 50 000 zł kosztów operacyjnych

Jak chroni ubezpieczenie: Sekcja I pokrywa roszczenia wynikające z uchybień w świadczeniu usług zawodowych. W tym przypadku ubezpieczyciel:

• Pokrył koszty obrony prawnej (prawnik, eksperci techniczni)
• Wynegocjował ugodę z klientem
• Wypłacił odszkodowanie w ramach sumy ubezpieczenia

Udział własny: 800-10 000 zł (w zależności od sumy ubezpieczenia)

Błąd w architekturze systemu prowadzący do awarii

Scenariusz: Architekt IT zaprojektował system CRM dla firmy produkcyjnej. Po roku użytkowania system zaczął działać coraz wolniej, a w końcu przestał obsługiwać rosnącą liczbę użytkowników. Okazało się, że architektura nie została zaprojektowana z myślą o skalowalności. Klient musiał zatrudnić inną firmę do przeprojektowania systemu.

Konsekwencje:

• Przestoje w pracy działu sprzedaży
• Koszty przeprojektowania systemu – 180 000 zł
• Roszczenie o zwrot kosztów naprawy i odszkodowanie za przestoje

Jak chroni ubezpieczenie: Ubezpieczyciel zapewnił obronę prawną i pokrył koszty ekspertyz technicznych potwierdzających błąd projektowy. Rozszerzenie koszty obrony w postępowaniach cywilnych z Sekcji I pokryło wydatki na biegłych IT, którzy przeanalizowali dokumentację techniczną.

Utrata kodu źródłowego lub dokumentacji

Scenariusz: Freelancer IT przechowywał kod źródłowego projektu klienta tylko na swoim laptopie. Laptop został skradziony podczas podróży służbowej. Brak kopii zapasowej oznaczał utratę miesięcy pracy nad dedykowanym systemem księgowym.

Konsekwencje:

• Konieczność napisania systemu od nowa
• Opóźnienie wdrożenia o 6 miesięcy
• Roszczenie klienta o koszty opóźnienia i przepisania systemu – 120 000 zł

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie utrata dokumentów w Sekcji I pokrywa koszty odtworzenia dokumentów elektronicznych, w tym kodu źródłowego. Warunek: dokumenty elektroniczne muszą mieć kopie zapasowe przechowywane poza siedzibą.

Ważne: W tym przypadku brak backupu oznaczał, że ubezpieczyciel nie pokrył pełnej kwoty roszczenia. To pokazuje znaczenie spełniania wymogów środków ostrożności.

Naruszenie RODO i incydenty związane z danymi osobowymi

Praca z danymi osobowymi wiąże się z ryzykiem ich wycieku lub niewłaściwego przetwarzania. Kary UODO mogą sięgać nawet 20 milionów euro lub 4% obrotu – dla małych firm IT oznacza to często bankructwo. Sekcja II – RODO i Cyber została stworzona właśnie po to, by chronić przed tymi zagrożeniami.

Wyciek danych osobowych z bazy testowej

Scenariusz: Programista podczas prac nad nową funkcjonalnością aplikacji mobilnej skopiował produkcyjną bazę danych do środowiska testowego. Baza zawierała dane osobowe 50 000 użytkowników (imiona, nazwiska, adresy email, numery telefonów). Środowisko testowe zostało przypadkowo wystawione na publiczne repozytorium GitHub. Dane były dostępne publicznie przez 48 godzin, zanim ktoś to zauważył.

Konsekwencje:

• Obowiązek zgłoszenia naruszenia do UODO w ciągu 72 godzin
• Postępowanie wyjaśniające UODO – 6 miesięcy
• Kara administracyjna: 150 000 zł
• Koszty postępowania i prawników: 30 000 zł
• Koszty powiadomienia użytkowników: 15 000 zł
• Łączne koszty: 195 000 zł

Jak chroni ubezpieczenie: Sekcja II pokrywa:

• Kary administracyjne UODO do wysokości sumy ubezpieczenia (200 000 – 1 000 000 zł)
• Koszty postępowań regulacyjnych – prawnicy specjalizujący się w RODO, eksperci
• Koszty reakcji na incydent – powiadomienia, komunikacja kryzysowa

Udział własny: 2 000 zł

Nieumyślne naruszenie zobowiązania do zachowania poufności danych

Scenariusz: Konsultant IT pracujący nad integracją systemów dla klienta z branży medycznej wysłał email z dokumentacją techniczną do błędnego adresata. Email zawierał dane wrażliwe dotyczące zdrowia pacjentów (choć zanonimizowane, dało się je powiązać z konkretnymi osobami). Odbiorca zgłosił sprawę do UODO.

Konsekwencje:

• Postępowanie UODO
• Kara: 80 000 zł (niższa ze względu na szybką reakcję i współpracę)
• Koszty prawne: 25 000 zł
• Utrata kontraktu z klientem

Jak chroni ubezpieczenie: Sekcja II pokryła karę UODO i koszty postępowania. Dodatkowo, rozszerzenie naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy z Sekcji I pomogło w negocjacjach z klientem (pokrycie kosztów prawnych w sporze cywilnym).

Atak ransomware na systemy klienta

Scenariusz: Administrator IT zarządzający infrastrukturą klienta nie zaktualizował krytycznej poprawki bezpieczeństwa. Hakerzy wykorzystali lukę i zainstalowali ransomware, szyfrując dane klienta. Firma klienta straciła dostęp do systemów na 5 dni, co spowodowało przestoje w produkcji.

Konsekwencje:

• Straty klienta z tytułu przestoju: 300 000 zł
• Koszty odzyskania danych: 50 000 zł
• Roszczenie wobec administratora IT
• Postępowanie UODO (dane klienta zostały skompromitowane)

Jak chroni ubezpieczenie: To złożony przypadek wymagający analizy:

• Sekcja I – pokrywa roszczenie z tytułu niewłaściwego wykonania usług (brak aktualizacji jako uchybienie zawodowe)
• Sekcja II – pokrywa koszty postępowania UODO i koszty reakcji na incydent cyber
• Rozszerzenie rażące niedbalstwo – kluczowe, bo brak aktualizacji mógłby być uznany za rażące niedbalstwo (bez tego rozszerzenia ubezpieczyciel mógłby odmówić wypłaty)

Warunek wypłaty z Sekcji II: Ubezpieczony musiał przestrzegać środków ostrożności:

• Oprogramowanie antywirusowe (było)
• Kopie zapasowe co najmniej raz w tygodniu (były)
• Zarządzanie dostępami (było)

Brak aktualizacji był uchybieniem, ale nie naruszeniem warunków polisy.

Naruszenie praw własności intelektualnej

Branża IT jest szczególnie narażona na nieumyślne naruszenia praw autorskich, patentów czy znaków towarowych. Wykorzystanie cudzego kodu, podobieństwo interfejsów, naruszenie licencji open source – każde z tych działań może prowadzić do kosztownych sporów.

Nieumyślne naruszenie licencji open source

Scenariusz: Startup technologiczny zatrudnił programistę do stworzenia aplikacji mobilnej. Programista wykorzystał bibliotekę open source z licencją GPL (General Public License), nie informując o tym klienta. Aplikacja została wydana jako produkt komercyjny closed-source. Autor biblioteki zgłosił naruszenie licencji i zażądał odszkodowania oraz ujawnienia kodu źródłowego aplikacji.

Konsekwencje:

• Roszczenie autora biblioteki: 100 000 zł
• Koszty prawne: 20 000 zł
• Konieczność przepisania aplikacji bez użycia biblioteki GPL
• Opóźnienie w rozwoju produktu

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie naruszenie praw własności intelektualnej z Sekcji I pokrywa nieumyślne naruszenia praw autorskich, w tym licencji open source. Ubezpieczyciel:

• Zapewnił obronę prawną
• Wynegocjował ugodę z autorem biblioteki
• Pokrył koszty odszkodowania w ramach limitu

Warunek: Naruszenie musi być nieumyślne. Świadome wykorzystanie kodu bez licencji nie byłoby pokryte.

Podobieństwo interfejsu użytkownika do rozwiązania konkurencji

Scenariusz: Projektant UX stworzył interfejs aplikacji do zarządzania projektami. Konkurencyjna firma zarzuciła, że interfejs jest zbyt podobny do ich rozwiązania i narusza ich prawa autorskie do wzoru graficznego. Sprawa trafiła do sądu.

Konsekwencje:

• Pozew o naruszenie praw autorskich
• Koszty obrony: 45 000 zł
• Koszty ekspertyz graficznych: 15 000 zł
• Proces trwał 18 miesięcy

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie naruszenie praw własności intelektualnej pokryło koszty obrony prawnej, nawet gdy ostatecznie sąd uznał, że nie było naruszenia. To kluczowa korzyść ubezpieczenia – pokrycie kosztów obrony niezależnie od wyniku sprawy.

Rozszerzenie koszty obrony z Sekcji I obejmuje:

• Prawników specjalizujących się w prawie autorskim
• Biegłych i ekspertów (w tym przypadku – grafików)
• Opłaty sądowe
• Koszty arbitrażu lub mediacji

Wykorzystanie zdjęć stock bez właściwej licencji

Scenariusz: Developer tworzący stronę internetową dla klienta pobrał zdjęcia z serwisu stock photos, błędnie zakładając, że bezpłatne konto daje prawo do użytku komercyjnego. Fotograf wykrył naruszenie i zażądał odszkodowania.

Konsekwencje:

• Roszczenie fotografa: 30 000 zł
• Koszty prawne: 10 000 zł
• Konieczność usunięcia zdjęć i redesignu strony

Jak chroni ubezpieczenie: Sekcja I pokryła roszczenie jako nieumyślne naruszenie praw autorskich. Ubezpieczyciel wynegocjował znacznie niższą ugodę (12 000 zł) i pokrył koszty prawne.

Odpowiedzialność w projektach zespołowych (joint venture)

Duże projekty IT często realizowane są przez konsorcja lub zespoły złożone z wielu specjalistów. Rozszerzenie odpowiedzialność w ramach wspólnego przedsięwzięcia chroni przed roszczeniami wynikającymi z pracy całego zespołu.

Błąd w projekcie konsorcyjnym Smart City

Scenariusz: Trzech niezależnych konsultantów IT (specjalista od IoT, developer aplikacji mobilnej, architekt sieci) utworzyło konsorcjum do realizacji projektu Smart City dla miasta. Developer stworzył aplikację, która miała wyświetlać dane z czujników IoT. Błąd w integracji prowadził do błędnych odczytów, co spowodowało nieprawidłowe działanie systemu zarządzania ruchem.

Konsekwencje:

• Miasto zgłosiło roszczenie wobec całego konsorcjum: 400 000 zł
• Próba ustalenia, kto ponosi odpowiedzialność (IoT vs developer vs architekt)
• Koszty prawne każdego członka konsorcjum

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie joint venture z Sekcji I:

• Pokrywa odpowiedzialność ubezpieczonego za swoją część prac (developer odpowiada za aplikację, nie za czujniki IoT)
• Chroni przed roszczeniami od klienta (miasta)
• Ograniczenie: Nie pokrywa roszczeń między członkami konsorcjum (np. gdyby developer pozwał specjalistę IoT)

Praktyka: Każdy członek konsorcjum powinien mieć własne OC. W tym przypadku ubezpieczyciel developera pokrył jego część odpowiedzialności (około 150 000 zł).

Projekt realizowany przez zespół freelancerów

Scenariusz: Klient zlecił projekt CRM zespołowi pięciu freelancerów (backend, frontend, UX, tester, DevOps). Błąd w module backendu spowodował utratę danych. Klient pozwał wszystkich wykonawców solidarnie.

Konsekwencje:

• Roszczenie: 250 000 zł
• Każdy członek zespołu musiał się bronić
• Ustalenie, czyj błąd spowodował szkodę

Jak chroni ubezpieczenie: Ubezpieczenie developera backend pokryło jego część odpowiedzialności po ustaleniu, że błąd leżał po jego stronie. Pozostali członkowie zespołu zostali zwolnieni z odpowiedzialności, ale ponieśli koszty obrony.

Lekcja: Nawet jeśli nie popełniłeś błędu, możesz ponieść koszty obrony prawnej w projekcie zespołowym. Ubezpieczenie pokrywa te koszty.

Zniesławienie i naruszenie tajemnicy w kontekście IT

Specjaliści IT mają dostęp do poufnych informacji klientów – od kodu źródłowego po strategie biznesowe. Przypadkowe ujawnienie takich informacji może prowadzić do poważnych konsekwencji.

Przypadkowe ujawnienie kodu źródłowego klienta

Scenariusz: Programista pracujący nad dedykowanym systemem dla klienta podczas prezentacji na konferencji branżowej pokazał fragmenty kodu jako przykład „dobrych praktyk”. Nie zdawał sobie sprawy, że kod zawiera unikalne algorytmy stanowiące tajemnicę handlową klienta. Konkurencja klienta była na konferencji i wykorzystała tę wiedzę.

Konsekwencje:

• Klient stracił przewagę konkurencyjną
• Roszczenie o odszkodowanie: 180 000 zł
• Utrata zaufania i kontraktu

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy pokrywa nieumyślne ujawnienie informacji poufnych, w tym:

• Tajemnicy handlowej
• Kodu źródłowego
• Strategii biznesowych
• Danych technicznych

Warunek: Naruszenie musi być nieumyślne (w dobrej wierze). Świadome przekazanie informacji konkurencji nie byłoby pokryte.

Negatywne referencje o poprzednim kliencie

Scenariusz: Konsultant IT w rozmowie z potencjalnym klientem wspomniał o problemach technicznych u poprzedniego klienta, sugerując że wynikały z niewłaściwych decyzji zarządu. Informacja trafiła do poprzedniego klienta, który uznał to za zniesławienie i pozwał konsultanta.

Konsekwencje:

• Pozew o zniesławienie
• Koszty obrony: 35 000 zł
• Proces trwał 12 miesięcy

Jak chroni ubezpieczenie: Rozszerzenie oszczerstwo, zniesławienie lub pomówienie pokryło koszty obrony. Sąd uznał, że konsultant działał w dobrej wierze (warunek polisy) i nie miał zamiaru szkodzić reputacji klienta.

Zakres rozszerzenia:

• Wypowiedzi ustne
• Publikacje
• Posty w social media
• Opinie w internecie
• Komentarze w dokumentacji technicznej

Warunek: Musi być popełnione w dobrej wierze (nieumyślnie) i w związku ze świadczeniem usług zawodowych IT.

Podsumowanie – jak ubezpieczenie chroni w praktyce

Przedstawione scenariusze pokazują, że ryzyko w branży IT jest realne i wielowymiarowe. Błędy mogą się zdarzyć nawet najlepszym specjalistom, a ich konsekwencje finansowe często przekraczają możliwości pojedynczego freelancera czy małej firmy IT. Ubezpieczenie OC konsultanta IT z kompleksowym zakresem ochrony (Sekcja I z 8 rozszerzeniami + opcjonalna Sekcja II) zapewnia bezpieczeństwo finansowe i możliwość kontynuowania działalności nawet w przypadku poważnych roszczeń.

Kluczowe jest zgłoszenie roszczenia lub okoliczności mogących prowadzić do roszczenia w ciągu 14 dni od powzięcia wiedzy. Tylko wtedy ubezpieczyciel będzie mógł skutecznie bronić Twoich interesów i pokryć koszty obrony oraz ewentualne odszkodowanie.

Jak wybrać odpowiednie ubezpieczenie OC dla konsultanta IT

Wybór odpowiedniego ubezpieczenia OC to kluczowa decyzja, która może zadecydować o finansowej przyszłości Twojej działalności IT. Błędna polisa nie ochroni Cię w krytycznym momencie, a nadpłacanie za niepotrzebne rozszerzenia obciąży budżet. W tym rozdziale przeprowadzimy Cię przez proces wyboru ubezpieczenia krok po kroku, pokazując na co zwrócić uwagę i jakich błędów unikać.

Krok 1-3 – Analiza potrzeb i określenie sumy ubezpieczenia

Pierwszym krokiem w wyborze polisy jest realistyczna ocena ryzyka, na jakie jesteś narażony. Nie możesz bazować na intuicji ani tym, co „wszyscy kupują”. Twoja działalność IT ma unikalny profil ryzyka, który trzeba przeanalizować.

Oceń wartość swoich projektów

Zacznij od przeglądu umów z ostatnich 2-3 lat. Jaka była średnia wartość projektu? Czy pracujesz nad wieloma małymi zleceniami (po 20-50 tys. zł), czy raczej nad kilkoma dużymi wdrożeniami (200-500 tys. zł)? Ta informacja jest fundamentem doboru sumy ubezpieczenia.

Programista pracujący dla startupów na kontraktach 3-6 miesięcznych, gdzie wartość projektu to 30-80 tys. zł, ma zupełnie inne potrzeby niż architekt systemów wdrażający rozwiązania ERP w korporacjach za 500 tys. – 2 mln zł. W pierwszym przypadku suma 500 tys. zł może być wystarczająca, w drugim absolutne minimum to 2 mln zł.

Pamiętaj, że szkoda nie musi równać się wartości projektu. Błąd w systemie e-commerce obsługującym 1000 transakcji dziennie może generować straty wielokrotnie przekraczające koszt jego stworzenia. System wart 100 tys. zł może spowodować szkodę 500 tys. zł, jeśli przestanie działać w szczycie sezonu.

Sprawdź wymogi klientów

Duzi klienci, szczególnie korporacje i instytucje publiczne, często wymagają od wykonawców posiadania ubezpieczenia OC o określonym limicie. To nie jest sugestia – to warunek podpisania umowy.

Typowe wymagania to:

• Projekty do 200 tys. zł: OC minimum 500 tys. zł
• Projekty 200-500 tys. zł: OC minimum 1 mln zł
• Projekty powyżej 500 tys. zł: OC minimum 2 mln zł
• Projekty korporacyjne/krytyczne: OC 3-5 mln zł

Jeśli planujesz brać udział w przetargach publicznych, sprawdź specyfikacje – często określają one minimalną sumę ubezpieczenia już na etapie składania oferty. Brak odpowiedniej polisy = dyskwalifikacja.

Określ potrzebną sumę ubezpieczenia

Na podstawie analizy projektów i wymogów klientów możesz teraz określić optymalną sumę ubezpieczenia. Oto praktyczne wytyczne:

500 000 zł – dla freelancerów i małych firm, gdzie:

• Średnia wartość projektu: do 100 tys. zł
• Klienci: głównie startupy i małe firmy
• Specjalizacja: frontend, proste aplikacje webowe, strony www
• Przychody roczne: do 200 tys. zł

1 000 000 zł – najpopularniejszy wybór, odpowiedni gdy:

• Średnia wartość projektu: 100-300 tys. zł
• Klienci: mix małych firm i średnich przedsiębiorstw
• Specjalizacja: fullstack, aplikacje mobilne, systemy webowe
• Przychody roczne: 200-500 tys. zł

2 000 000 zł – dla doświadczonych specjalistów:

• Średnia wartość projektu: 300-500 tys. zł
• Klienci: średnie i duże firmy, niektóre korporacje
• Specjalizacja: systemy backendowe, integracje, DevOps
• Przychody roczne: 500 tys. – 1 mln zł

3 000 000 – 5 000 000 zł – dla firm i projektów korporacyjnych:

• Średnia wartość projektu: powyżej 500 tys. zł
• Klienci: korporacje, instytucje finansowe, sektor publiczny
• Specjalizacja: systemy krytyczne, cyberbezpieczeństwo, architekt systemów
• Przychody roczne: 1-6 mln zł

Wszystkie 8 rozszerzeń Sekcji I (koszty obrony, naruszenie tajemnicy, naruszenie IP, joint venture, utrata dokumentów, rażące niedbalstwo, koszty w postępowaniach, oszczerstwo) są zawarte w ramach głównej sumy ubezpieczenia – nie wymagają dodatkowych podlimitów ani dopłat.

Limity i udziały własne w Sekcji II – RODO i Cyber

Sekcja II to opcjonalne rozszerzenie wymagające dodatkowej składki, oferujące trzy poziomy ochrony:

Praktyczny przykład: Jeśli masz Sekcję I na 2 miliony złotych i Sekcję II na 500 tysięcy złotych, to maksymalna wypłata za szkody cyber wynosi 500 tysięcy, ale łącznie z wszystkimi szkodami (Sekcja I + II) nie może przekroczyć 2 milionów złotych.

Co pokrywa Sekcja II w ramach limitu:

• Kary administracyjne UODO – do wysokości sumy ubezpieczenia (tylko kary ubezpieczalne)
• Koszty postępowań regulacyjnych – prawnik, eksperci, opłaty
• Odpowiedzialność za incydenty cyber – wyciek danych, ransomware, wirusy
• Naruszenia prywatności online – nieuprawnione gromadzenie danych, niewłaściwe wykorzystanie
• Koszty reakcji na incydent – forensics, powiadomienia, monitoring

Kluczowe wymagania dla Sekcji II

Aby zachować prawo do wypłaty z Sekcji II, musisz przestrzegać następujących środków ostrożności:

1. Oprogramowanie antywirusowe – aktualne, działające, regularnie skanujące systemy
2. Kopie zapasowe – tworzenie backupów nie rzadziej niż raz na tydzień, przechowywanie poza siedzibą (dla danych elektronicznych)
3. Zarządzanie dostępami – natychmiastowe usuwanie dostępów po podejrzeniu naruszenia bezpieczeństwa

Brak przestrzegania tych wymogów może skutkować odmową wypłaty odszkodowania z Sekcji II.

Przykładowe składki dla różnych profili konsultantów IT

Składka ubezpieczenia OC konsultanta IT jest kalkulowana indywidualnie na podstawie kilku czynników. Poniżej przedstawiamy typowe zakresy cenowe dla różnych profili działalności.

Freelancer IT – przychody do 200 tysięcy złotych rocznie

Profil: Programista, tester, frontend developer pracujący dla małych i średnich firm, projekty do 150 tysięcy złotych.

Rekomendacja: Dla freelancerów pracujących dla klientów korporacyjnych minimum to suma 1 milion złotych – wielu klientów wymaga tego w umowach. Jeśli przetwarzasz dane osobowe (co robi większość programistów), Sekcja II jest praktycznie obowiązkowa.

Mała firma IT – przychody 200-500 tysięcy złotych

Profil: 2-5 specjalistów, projekty dla firm średnich i dużych, wartość projektów 150-400 tysięcy złotych, często praca w joint venture.

Rekomendacja: Suma 2 miliony złotych to standard dla firm realizujących projekty korporacyjne. Sekcja II z limitem 500 tysięcy złotych zapewnia spokój przy incydentach związanych z RODO.

Średnia firma IT – przychody 500 tysięcy – 1 milion złotych

Profil: 5-15 specjalistów, duże projekty korporacyjne, systemy krytyczne, wartość projektów 400 tysięcy – 1 milion złotych, międzynarodowi klienci.

Rekomendacja: Firmy z tej kategorii powinny rozważyć sumy 3-5 milionów złotych, szczególnie przy projektach dla banków, ubezpieczycieli czy administracji publicznej. Maksymalny limit Sekcji II (1 milion złotych) jest wskazany przy dużych bazach danych osobowych.

Duża firma IT – przychody 1-6 milionów złotych

Profil: Powyżej 15 specjalistów, projekty strategiczne, systemy mission-critical, wartość projektów powyżej 1 miliona złotych, klienci międzynarodowi.

Składka: Indywidualna wycena na podstawie szczegółowego wniosku, uwzględniająca:

• Dokładną specjalizację i rodzaje realizowanych projektów
• Profile klientów (branże wysokiego ryzyka wymagają wyższych składek)
• Historię szkodową i procedury zarządzania ryzykiem
• Zakres geograficzny działalności
• Wartość największych kontraktów

Typowy zakres: 10 000 – 20 000 złotych rocznie przy sumach 3-5 milionów złotych i pełnej Sekcji II.

Czynniki wpływające na wysokość składki

Składka ubezpieczenia OC konsultanta IT nie jest ustalana według sztywnej tabeli – każdy wniosek oceniany jest indywidualnie przez underwritera. Zrozumienie czynników wpływających na cenę pomoże Ci lepiej przygotować się do rozmowy z ubezpieczycielem.

1. Wysokość przychodów rocznych – podstawowy czynnik cenowy

Przychody roczne to główny wskaźnik skali działalności i ekspozycji na ryzyko:

• Do 200 tysięcy zł: Najniższe składki, typowo 500-2400 zł rocznie
• 200-500 tysięcy zł: Średnie składki, typowo 2400-7000 zł rocznie
• 500 tysięcy – 1 milion zł: Wyższe składki, typowo 5000-10000 zł rocznie
• 1-6 milionów zł: Indywidualna wycena, zazwyczaj powyżej 10000 zł rocznie

Wyższe przychody oznaczają zazwyczaj większe projekty, więcej klientów i wyższą ekspozycję na potencjalne roszczenia. Ubezpieczyciel zakłada, że firma z przychodami 2 miliony złotych niesie większe ryzyko niż freelancer z przychodami 150 tysięcy.

2. Specjalizacja IT – różne profile ryzyka

Nie wszystkie specjalizacje IT niosą takie samo ryzyko. Underwriter ocenia rodzaj świadczonych usług:

Specjalizacje wysokiego ryzyka (wyższe składki):

• Cyberbezpieczeństwo – bezpośrednia odpowiedzialność za zabezpieczenia, wysokie ryzyko incydentów
• Systemy płatności online – wyłączone z podstawowego zakresu, wymagają specjalnej zgody
• Systemy finansowe (trading, giełda) – wyłączone z zakresu
• Systemy medyczne – wyłączone z zakresu
• Przetwarzanie dużych wolumenów danych osobowych – wysokie ryzyko kar RODO

Specjalizacje średniego ryzyka (standardowe składki):

• Backend development – logika biznesowa, integracje, API
• DevOps i infrastruktura – zarządzanie środowiskami, CI/CD
• Architektura systemów – projektowanie rozwiązań
• Testowanie oprogramowania – QA, automatyzacja testów
• Zarządzanie projektami IT – Project Management, Scrum Master

Specjalizacje niższego ryzyka (niższe składki):

• Frontend development – interfejsy użytkownika, UI/UX
• Grafika i design – projektowanie wizualne
• Analiza biznesowa – wymagania, dokumentacja
• Szkolenia i doradztwo IT – edukacja, konsulting

3. Rodzaj klientów – profil portfela ma znaczenie

Typ klientów, dla których pracujesz, istotnie wpływa na ryzyko i składkę:

Klienci wysokiego ryzyka (wyższe składki):

• Duże korporacje międzynarodowe – wysokie wartości projektów, profesjonalne działy prawne, częste roszczenia
• Sektor finansowy (banki, ubezpieczyciele) – systemy krytyczne, wysokie wymagania bezpieczeństwa
• Administracja publiczna – złożone procedury, długie postępowania, wysokie kary
• Klienci z USA – wyłączeni z zakresu ochrony

Klienci średniego ryzyka (standardowe składki):

• Średnie firmy polskie i europejskie – typowe projekty biznesowe
• E-commerce i retail – standardowe systemy sprzedażowe
• Firmy produkcyjne – systemy wspierające produkcję
• Agencje i studia – projekty marketingowe i kreatywne

Klienci niższego ryzyka (niższe składki):

• Startupy i małe firmy – mniejsze wartości projektów, rzadziej pozywają
• Klienci indywidualni – proste projekty, niskie wartości
• Organizacje non-profit – ograniczone budżety na spory prawne

Mix klientów: Większość konsultantów IT pracuje dla różnych typów klientów. Ubezpieczyciel oceni profil ryzyka na podstawie udziału poszczególnych kategorii w przychodach.

4. Historia szkodowa – przeszłość ma znaczenie

Twoja historia ubezpieczeniowa i szkodowa bezpośrednio wpływa na składkę:

• Brak historii szkodowej: Standardowa składka, brak podwyżek
• Jedno niewielkie roszczenie (do 50k zł): Możliwa niewielka podwyżka (10-20%)
• Duże roszczenie (powyżej 100k zł): Znacząca podwyżka (30-50%) lub wyższy udział własny
• Wielokrotne roszczenia: Możliwość odmowy ubezpieczenia lub bardzo wysokie składki
• Roszczenia w trakcie: Ubezpieczyciel może zażądać szczegółów lub odmówić ochrony

Pierwsze ubezpieczenie: Jeśli wykupujesz OC po raz pierwszy, nie masz historii szkodowej – to neutralny czynnik. Ubezpieczyciel oceni Cię na podstawie innych kryteriów.

5. Zakres geograficzny działalności

Ubezpieczenie OC konsultanta IT oferuje ochronę dla usług świadczonych na terytorium całego świata, z kluczowym wyłączeniem:

• Polska i Europa: Standardowa składka, pełna ochrona
• Wielka Brytania i Szwajcaria: Standardowa składka, pełna ochrona
• Pozostałe kraje (poza USA): Standardowa składka, ochrona pod warunkiem, że roszczenia podlegają prawu EEA/UK/CH
• USA i terytoria amerykańskie: CAŁKOWITE WYŁĄCZENIE – brak ochrony, roszczenia nie są pokrywane

Jeśli świadczysz usługi dla klientów amerykańskich lub projekty podlegają prawu USA, to ubezpieczenie nie zapewni Ci ochrony. Musisz szukać dedykowanej polisy na rynek amerykański (znacznie droższe i trudniej dostępne).

6. Wartość największych projektów

Im wyższe wartości kontraktów, tym większe potencjalne roszczenia:

• Projekty do 100k zł: Niskie ryzyko, minimalne wpływ na składkę
• Projekty 100-500k zł: Średnie ryzyko, standardowa składka
• Projekty 500k – 2mln zł: Wysokie ryzyko, wyższa składka lub wymagana wyższa suma ubezpieczenia
• Projekty powyżej 2mln zł: Bardzo wysokie ryzyko, indywidualna wycena, często wymagana suma 5 milionów złotych

Zasada: Suma ubezpieczenia powinna być co najmniej równa wartości największego projektu, a preferowane jest 2-3x wartości największego kontraktu. Jeśli realizujesz projekt za 800 tysięcy złotych, suma 500 tysięcy będzie niewystarczająca – powinieneś mieć minimum 1,5-2 miliony.

7. Procedury zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwa

Ubezpieczyciel może obniżyć składkę, jeśli wykażesz dobre praktyki zarządzania ryzykiem:

Czynniki obniżające składkę:

• Certyfikaty ISO 27001 (bezpieczeństwo informacji) lub ISO 9001 (zarządzanie jakością)
• Udokumentowane procedury backup i disaster recovery
• Polityki bezpieczeństwa i kontroli dostępu
• Regularne audyty bezpieczeństwa kodu
• Ubezpieczenie ciągłe (bez przerw) – pokazuje odpowiedzialność
• Szkolenia zespołu z zakresu RODO i cyberbezpieczeństwa

Czynniki podwyższające składkę:

• Brak podstawowych zabezpieczeń (antywirus, firewall, backup)
• Przerwy w ubezpieczeniu (luki w ochronie)
• Brak procedur zarządzania incydentami
• Praca z przestarzałymi technologiami bez wsparcia

8. Forma współpracy i struktura biznesowa

• Jednoosobowa działalność gospodarcza (JDG): Standardowa składka
• Spółka z o.o.: Standardowa składka, czasem nieznacznie niższa (ograniczona odpowiedzialność)
• Kontrakt B2B przez własną firmę: Standardowa składka
• Etat + projekty poboczne: Możliwa niższa składka (mniejsza ekspozycja)
• Konsorcja i joint ventures: Wyższa składka (złożoność odpowiedzialności)

Liczba pracowników/współpracowników: Im większy zespół, tym wyższa ekspozycja na błędy:

• 1 osoba (freelancer): Najniższa składka
• 2-5 osób: Niewielki wzrost składki (10-20%)
• 6-15 osób: Średni wzrost składki (20-40%)
• Powyżej 15 osób: Znaczący wzrost składki (40-60% lub więcej)

Jak obniżyć składkę – praktyczne wskazówki

Pamiętaj: Najniższa składka nie zawsze oznacza najlepszą ochronę. Jeśli realizujesz projekty za 500 tysięcy złotych, suma ubezpieczenia 500 tysięcy to zbyt małe zabezpieczenie – jedno roszczenie może wyczerpać cały limit włącznie z kosztami obrony.

Proces zakupu i zgłaszania szkód

Ubezpieczenie OC konsultanta IT można wykupić całkowicie online, bez konieczności wizyty w biurze czy długich rozmów telefonicznych. Cały proces od wypełnienia formularza do otrzymania polisy zajmuje zwykle około 2 godzin, a w przypadku ekspresowej realizacji nawet 15 minut. Równie ważne jak szybki zakup jest zrozumienie, jak zgłosić szkodę i co zrobić, gdy klient zgłosi roszczenie.

Zakup polisy online – 5 kroków w 2 godziny

Proces zakupu ubezpieczenia OC konsultanta IT został maksymalnie uproszczony. Nie potrzebujesz zaświadczeń, certyfikatów ani skomplikowanych dokumentów – wystarczy podstawowa wiedza o swojej działalności IT.

Podsumowanie czasowe realizacji

Zgłaszanie szkód – termin 14 dni i wymagane dokumenty

Roszczenie w ubezpieczeniu OC to ustne lub pisemne zawiadomienie o żądaniu odszkodowania lub innego zadośćuczynienia. Może to być email od klienta, pozew sądowy, wezwanie do ugody, a nawet telefon z groźbą pozwu. Kluczowe jest szybkie zgłoszenie – masz na to tylko 14 dni.

Co i kiedy musisz zgłosić

Zgłoś ubezpieczycielowi w ciągu 14 dni od:

• Otrzymania roszczenia od klienta (email, pismo, pozew)
• Powzięcia wiedzy o okolicznościach mogących prowadzić do roszczenia
• Otrzymania zawiadomienia o postępowaniu karnym lub administracyjnym

Okoliczności mogące prowadzić do roszczenia to sytuacje, gdy:

• Klient ustnie lub pisemnie powiadomił Cię o zamiarze zgłoszenia roszczenia
• Dowiedziałeś się o błędzie w swoim kodzie lub projekcie, który może spowodować straty u klienta
• Otrzymałeś reklamację dotyczącą jakości świadczonych usług IT
• Wykryto wyciek danych osobowych z systemu, który wdrażałeś
• Klient zgłosił awarię systemu spowodowaną Twoim błędem

Jeśli zgłosisz okoliczności prawidłowo, przyszłe roszczenie wynikające z tych okoliczności będzie traktowane jako zgłoszone w okresie ubezpieczenia, w którym zgłosiłeś okoliczności.

Wymagane dokumenty przy zgłoszeniu szkody

Przygotuj i dostarcz ubezpieczycielowi:

1. Roszczenie klienta – email, pismo, pozew, wezwanie do zapłaty
2. Umowa na świadczenie usług IT – dokument potwierdzający zakres Twoich obowiązków
3. Dokumentacja projektu – specyfikacja, user stories, dokumentacja techniczna, kod źródłowy (jeśli to konieczne)
4. Korespondencja z klientem – emaile, notatki ze spotkań, protokoły odbioru
5. Opis sytuacji – szczegółowy opis co się stało, kiedy wykryto błąd, jakie są skutki
6. Dowody – logi systemowe, raporty błędów, screenshoty, zrzuty baz danych

Proces rozpatrywania roszczenia – timeline

Współpraca z ubezpieczycielem podczas likwidacji szkody

Po zgłoszeniu roszczenia zaczyna się proces likwidacji szkody. Twoja rola nie kończy się na dostarczeniu dokumentów – musisz aktywnie współpracować z ubezpieczycielem i wyznaczonym prawnikiem.

Obowiązek współpracy i dostarczania dokumentów

Obowiązek współpracy oznacza, że musisz:

• Przekazywać wszelkie żądane dokumenty i informacje
• Odpowiadać na pytania ubezpieczyciela i prawnika
• Uczestniczyć w spotkaniach i rozprawach (jeśli to konieczne)
• Zabezpieczyć dowody (logi, kod, korespondencję)
• Nie podejmować działań ograniczających prawa ubezpieczyciela

Brak współpracy może skutkować odmową wypłaty odszkodowania lub ograniczeniem świadczenia.

Prawo ubezpieczyciela do wyznaczenia prawnika

Ubezpieczyciel ma prawo wyznaczyć konkretnego prawnika do prowadzenia Twojej obrony. Może też zaakceptować prawnika wybranego przez Ciebie. W praktyce ubezpieczyciele mają sieci sprawdzonych kancelarii specjalizujących się w ubezpieczeniach OC i prawie IT.

Koszty obrony obejmują:

• Honoraria prawników
• Opinie biegłych (np. ekspertów IT)
• Koszty tłumaczy
• Opłaty sądowe
• Koszty arbitrażu lub mediacji

Wszystkie te koszty są pokrywane przez ubezpieczyciela za uprzednią pisemną zgodą. Nie pokrywają jednak Twoich wydatków jako pracownika (czas pracy, podróże służbowe).

Zakaz samodzielnego uznawania roszczeń

Nie możesz samodzielnie:

• Uznawać roszczeń klienta
• Proponować ugody
• Zwalniać kogokolwiek z odpowiedzialności
• Zrzekać się prawa do regresu

Każde takie działanie wymaga uprzedniej pisemnej zgody ubezpieczyciela. Jeśli uznasz roszczenie bez zgody, ubezpieczyciel może odmówić wypłaty.

Ugoda – wymagana zgoda obu stron

Proces zawarcia ugody wymaga zgody zarówno ubezpieczyciela, jak i Ciebie:

Ubezpieczyciel nie może zawrzeć ugody bez Twojej zgody – to Ty ostatecznie decydujesz, czy akceptujesz warunki ugody. Ubezpieczyciel może jednak zalecać konkretne rozwiązanie.

Ty nie możesz zawrzeć ugody bez zgody ubezpieczyciela – każda ugoda wymaga akceptacji ubezpieczyciela, który będzie ją finansował.

Odmowa ugody i jej konsekwencje:

Jeśli ubezpieczyciel zaleca ugodę na kwotę 100 tys. zł, a Ty odmawiasz i chcesz iść do sądu, ryzykujesz. Jeśli sąd zasądzi 150 tys. zł, ubezpieczyciel wypłaci tylko 100 tys. zł (kwotę z zalecanej ugody) plus koszty obrony do dnia Twojej odmowy. Różnicę 50 tys. zł + dodatkowe koszty prawne pokryjesz z własnej kieszeni.

Dostęp do systemów i kodu jeśli konieczny

W niektórych przypadkach ubezpieczyciel lub wyznaczony ekspert może potrzebować dostępu do:

• Kodu źródłowego projektu
• Logów systemowych
• Baz danych (testowych lub produkcyjnych)
• Dokumentacji technicznej
• Środowiska deweloperskiego lub testowego

To część Twojego obowiązku współpracy. Jeśli to konieczne do weryfikacji zasadności roszczenia, musisz zapewnić taki dostęp. Oczywiście z zachowaniem poufności i pod nadzorem prawników.

Proces zakupu polisy OC konsultanta IT jest szybki i w pełni zdigitalizowany – od formularza do polisy w 2 godziny. Równie ważne jest zrozumienie procesu zgłaszania szkód: masz 14 dni na zgłoszenie roszczenia, musisz współpracować z ubezpieczycielem i nie możesz samodzielnie uznawać roszczeń. Koszty obrony pokrywa polisa, ale w ramach sumy ubezpieczenia – dlatego szybka i sprawna obrona jest kluczowa. Pamiętaj, że w branży IT błędy mogą być wykryte po latach, więc ciągłość ubezpieczenia i właściwa data retroaktywna są fundamentem Twojej ochrony.